باز شعر تقدیم به لحظه های آخر دیدار دو محبوب

باغ این عمر به طوفان ثمر نزدیک است

لحظه حمله گرگان به جگر نزدیک است

 

سالها وصل تو را خواستم ، اما دیدم

هر دعایی که نکردم به اثر نزدیک است

 

کوه صبر دلم ، اوصاف قیامت دارد

یعنی آن دم که خمیدست کمر ، نزدیک است

 

گفته ای یاد تو باشم ، به نماز شب خود

بی تو افسانه شبی که به سحر نزدیک است

 

آه از لحظه دوری ، که فراق من و توست

آنقدر نیست که گویم چه قدر نزدیک است

 

کم به آرامش این خیمه مرا دعوت کن

قتله گاه تو به این خیمه مگر نزدیک است

 

بوسه مرگ هر چند تورا خواهد کشت

بوسه خنجر و شمشیر مگر نزدیک است

 

نیزه و تیغ به دستان کسی که دور است

سنگ و شمشیر ولی در کف هر نزدیک است

 

قدم آهسته از این خیمه به بیرون بردار

جاده لغزنده شده است ، به خطر نزدیک است

 

چشم بد دور ، به تن پیرهن کهنه چرا؟

حمله شمر بر این سینه مگر نزدیک است