حکایت جالب ملانصرالدین و دود کباب
حکایت جالب ملانصرالدین و دود کباب
فقیری از کنار دکان کباب فروشی می گذشت. مرد کباب فروش گوشت ها را در سیخ ها کرده و به روی آتش نهاده باد می زد و بوی خوش گوشت سرخ شده در فضا پراکنده شده بود. بیچاره مرد فقیر چون گرسنه بود و پولی هم نداشت تا از کباب بخورد تکه نان خشکی را که در توبره داشت خارج کرده و بر روی دود کباب گرفته به دهان گذاشت.
او به همین ترتیب چند تکه نان خشک
خورد و سپس براه افتاد تا از آنجا برود ولی مرد کباب فروش به سرعت از دکان
خارج شده دست وی را گرفت و گفت:کجا می روی پول دود کباب را که خورده ای
بده.
از قضا ملانصرالدین از آنجا می گذشت
جریان را دید و متوجه شد که مرد فقیر التماس و زاری می کند و تقاضا می
نماید او را رها کنند. ولی مرد کباب فروش می خواست پول دودی را که وی خورده
است بگیرد.
ملا دلش برای مرد فقیر سوخت و جلو رفته به کباب فروش گفت: این مرد را آزاد کن تا برود من پول دود کبابی را که او خورده است می دهم.
کباب فروش قبول کرد و مرد فقیر را رها
کرد. ملا پس از رقتن فقیر چند سکه از جیبش خارج کرده و در حال که آنها را
یکی پس از دیگری به روی زمین می انداخت به مرد کباب فروش گفت: بیا این هم
صدای پول دودی که آن مرد خورده، بشمار و تحویل بگیر.
مرد کباب فروش با حیرت به ملا نگریست و گفت: این چه طرز پول دادن است مرد خدا؟
ملا همان طور که پول ها را بر زمین می
انداخت تا صدایی از آنها بلند شود گفت: خوب جان من کسی که دود کباب و بوی
آنرا بفروشد و بخواهد برای آن پول بگیرد باید به جای پول صدای آنرا تحویل
بگیرد.