آتش نهان
هر دل که عشق ورزد از ما و من برآید
کوشم بجان در این کار تا جان ز تن برآید
از عشق نیست خوشتر گشتم جهان سراسر
سوى یقین گر آید از شک و ظن برآید
زهر فراق نوشم، بهر وصال کوشم
حکمش بجان نیوشم تا کام من برآید
گر سر دهم نفس را آتش فتد در افلاک
گر در چمن کشم آه، دود از چمن برآید
گر آتش نهانم پیدا شود به محشر
دوزخ بسوزد از رشک دودش زتن برآید
گر روى تو ببینم هنگام جان سپردن
قبرم بهشت گردد نور از کفن برآید
شاعر: محمد محسن فیض کاشانى
